اصطلاحا کفش طبی به کفشی گفته می شود که در کارگاهی خاص، با تجویز پزشک و زیر نظر مهندسین ارتوپدی فنی ساخته شود. بیمارانی هستند که به دلیل مشکلاتی از قبیل قطع عضو در ناحیه پا و یا قسمتی از پنجه و دیگر بیماری ها دچار دفورمیتی و ناهنجاری شده اند که استفاده این افراد از کفش طبی و کفی های مخصوص می تواند کمک قابل توجهی را به این عزیزان بکند.
اما کفش هایی که در بازار و مغازه های کفش فروشی موجود است و گاهی برای فروش بیشتر، نام کفش طبی روی آن ها می گذارند که ممکن است واقعیت نداشته باشد. بعضی از کفش ها که جدیدا در بازار یافت می شوند که به آن ها نیز کفش طبی گفته می شود، این کفش ها گرچه طبی نیستند ولی ساختار طبیعی پای سالم را رعایت کرده اند. این کفش ها فقط برای افراد سالم خوب هستند نه برای کسانی که با مشکلات و دمفورمیتی های شدید مواجه اند.
کفی طبی چگونه ساخته می شود؟
امروزه در بسیاری از مراکز توانبخشی و کلینیک های ارتوپدی فنی، با معاینه بالینی و لمس کف پا، مشاهده چگونگی راه رفتن و بر اساس تجربیات متخصص، کفی طبی برای افراد تهیه می شود که البته این روش صحیحی نیست.
در مراکز توانبخشی در کشورهای پیشرفته ، اطلاعات شخص با استفاده از دستگاه های اندازه گیری نیرو و فشار کف پا در حالت حرکت و ایستاده دریافت و پردازش می شود. نحوه توزیع فشارهای کف پا با امکانات گرافیکی به صورت نوار کف پا نشان داده می شود. به کمک چنین اطلاعات کمی و کیفی، متخصصین با سهولت بیشتری می توانند نسبت به تجویز دقیق تر کفی اقدام نمایند.
سن مناسب برای تهیه كفش های طبی
از سنین خردسالی باید پای كودك را با كفشی مناسب آشنا كرد تا او اولین گام هایش را درست بردارد. پای كودك گوشتی است، او نیاز به كفشی دارد كه پاشنه اش سفت و ساق دار باشد تا مچ پایش را بگیرد.
بدین طریق كودك موقع راه رفتن محكم قدم برمی دارد. از نظر پزشكان متخصص استفاده از كفی طبی در افرادی كه تغییر شكل آن ها هنوز به صورت ثابت درنیامده است، مفید است. یعنی در كودكان با استفاده از كفی طبی می توان صافی كف پا، پای طاقدیسی، انحراف پاشنه و انحراف زانوها به طرفین را اصلاح كرد. در سنین بالاتر نیز كفی اثر نگهدارنده دارد.
